Już nie będzie Dariusza… – Informacje ze świata sportu

Już nie będzie Dariusza Szpakowskiego na następnych mistrzostwach świata. Pożegnanie „Szpaka” z mistrzostwami świata… dwanaście mundiali: 2 w radiu, 10 w telewizji, 10 mistrzostw Europy: 9 w telewizji i 1 w radiu. Prawie pół wieku komentowania. Fenomen dziennikarski. Przekazywanie emocji przez lata, przez dekady, a przecież pierwszy mecz piłkarskiej reprezentacji Polski na antenie polskiego radia relacjonował jako 25-latek i było to przecież 46 lat temu.

Coś niewiarygodnego! Siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie słuchać tego komentarza. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kariery? Że można w życiu wygrać, pomimo przytrafiających się wpadek i porażek. Że jest człowiekiem pełnym pasji i wiary, posłańcem wielkich emocji, wielkich nadziei. Zaczynał jako młodzieniec marzący o koszykarskiej karierze w Legii i prowadzący uczelniany radiowęzeł Domu Studenta. Stał się ambasadorem wielkich sportowych emocji i nieustających nadziei na powrót sukcesów z czasów Orłów Górskiego.

Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym transmisjom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele… Mam nadzieję, że z tych młodych chłopaków, którzy dzisiaj mają aspiracje, którzy słuchali Szpakowskiego w całej Polsce, jak mistrz cringe’u Jacek Laskowski, który powiedział, że Szpaku załatwił mu robotę przy komentowaniu gry FIFA. Że uwierzą, że nie zmarnujemy tego fenomenu emocji, jaki się stworzył przy oglądaniu meczów. Tego fenomenu popularności – 16,5 miliona, rekordowa telewizyjna widownia, kiedy Polska grała na Euro 2012 z Rosją. 11 przeszło milionów Polska – Senegal na MŚ 2018. Te jego legendarne komentarze i wielka radość nas, ludzi, którzy się na nich wychowaliśmy. My przed ekranami krzycząc, kibicując… on na stadionie krzycząc, kibicując…

Po prostu… Było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło, ale miejmy nadzieję, że w komentarzu sportowym będzie jakaś próba kontynuacji. „Szpaków” już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby w transmisjach były prawdziwe emocje, a nie tylko czytanie z kartki suchych statystyk i współczynnika expected goals. Żeby coś po Dariuszu Szpakowskim trwałego, bardzo trwałego, zostało.

Dziękujemy bardzo, Panie Dariuszu! Dziękuję Państwu. Halo Warszawa!

***
„Tak, to jest ta akcja! Tak to jest Iniesta! Tak to jest Barca! Tak to jest ten cud!”

https://youtu.be/gICZOcHVZec?t=60

***
„Krzynówek z lewej nogi, aj i gol gol gooooooooooool!”

https://youtu.be/eSGKaVh8WoQ?t=12

***
„Wielki Del Piero! Italia, nie będzie arrivederci! Forza Italia do Berlina!”

https://youtu.be/2wQGS2PKBDA?t=67

***
„Franek, łowca bramek!”

https://youtu.be/QxrhET7vqxw?t=15

***
„Tytoń i Karagounis, a za Tytoniem ściana naszych pragnień”

https://youtu.be/HtaXDxqILls?t=228

***
„Ależ koniec! Mówiłem Marcin poczekajmy, piłka nauczyła mnie pokory!”