Sportowe wieści.
Aktualna mapa trasy „Szlak wokół Tatr” i Velo Dunajec w Pieninach #rower #sport #mapy #zakopane #tatry #gory #zainteresowania Powered by WPeMatico Czytaj dalej...
Aktualna mapa trasy „Szlak wokół Tatr” i Velo Dunajec w Pieninach #rower #sport #mapy #zakopane #tatry #gory #zainteresowania Powered by WPeMatico Czytaj dalej...
Mówiąc o polskich bohaterach okresu największego zbrojnego konfliktu w dziejach – II wojny światowej – nie sposób nie wspomnieć o takich postaciach jak Witold Pilecki, Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski, Tadeusz Zawadzki, Irena Sendlerowa, Stanisław Sosabowski, Władysław Sikorski, Władysław Anders, Józef Unrug i wielu, wielu innych. Wiele z nich ma wymiar wręcz legendarny, a cegiełki ich czynów podbudowywały patriotyzm, wiarę w zwycięstwo, a finalnie pozwoliły przetrwać polskości. Jednakże mnóstwo bohaterów nadal pozostaje anonimowymi, a ich heroizm wydaje się zapomniany. W tym miejscu pragnę przypomnieć jednego z takich herosów, który mimo iż znany był jako sportowiec, to jako osoba związana z ZWZ i Państwem Podziemnym czasów wojny wydaje się leżeć pod kurzem wspomnień. Niesłusznie. Mowa tutaj o Stanisławie Marusarzu, „Dziadku” polskich skoków narciarskich i narciarstwa klasycznego w ogóle. Obok Bronisława Czecha oraz Heleny Marusarzówny (siostry Stanisława) był on ikoną polskich sportów zimowych i niekwestionowanym wzorem dla młodzieży. Marusarz czterokrotnie uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich (w tym w Garmisch Partenkirchen w roku 1936, gdzie zajął 5. i 7. miejsce), siedmiokrotnie startował na Mistrzostwach Świata (wicemistrz świata z Lahti 1938, nazywany „moralnym mistrzem świata”), był jedenastokrotnym mistrzem Polski i jednokrotnym Wicemistrzem Polski w skokach, a także mistrzem Czechosłowacji, Jugosławii i Niemiec w skokach oraz mistrzem Anglii w biegach i zjeździe. Po II wojnie światowej odnosił wiktorie także w Pucharze Tatr oraz Memoriale wspomnianych wcześniej Czecha i Marusarzówny. W 1938 został także Sportowcem Roku w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. W większości wypadków Marusarz znany jest jednak tylko (albo i aż) Czytaj dalej...
Mówiąc o polskich bohaterach okresu największego zbrojnego konfliktu w dziejach – II wojny światowej – nie sposób nie wspomnieć o takich postaciach jak Witold Pilecki, Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski, Tadeusz Zawadzki, Irena Sendlerowa, Stanisław Sosabowski, Władysław Sikorski, Władysław Anders, Józef Unrug i wielu, wielu innych. Wiele z nich ma wymiar wręcz legendarny, a cegiełki ich czynów podbudowywały patriotyzm, wiarę w zwycięstwo, a finalnie pozwoliły przetrwać polskości. Jednakże mnóstwo bohaterów nadal pozostaje anonimowymi, a ich heroizm wydaje się zapomniany. W tym miejscu pragnę przypomnieć jednego z takich herosów, który mimo iż znany był jako sportowiec, to jako osoba związana z ZWZ i Państwem Podziemnym czasów wojny wydaje się leżeć pod kurzem wspomnień. Niesłusznie. Mowa tutaj o Stanisławie Marusarzu, „Dziadku” polskich skoków narciarskich i narciarstwa klasycznego w ogóle. Obok Bronisława Czecha oraz Heleny Marusarzówny (siostry Stanisława) był on ikoną polskich sportów zimowych i niekwestionowanym wzorem dla młodzieży. Marusarz czterokrotnie uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich (w tym w Garmisch Partenkirchen w roku 1936, gdzie zajął 5. i 7. miejsce), siedmiokrotnie startował na Mistrzostwach Świata (wicemistrz świata z Lahti 1938, nazywany „moralnym mistrzem świata”), był jedenastokrotnym mistrzem Polski i jednokrotnym Wicemistrzem Polski w skokach, a także mistrzem Czechosłowacji, Jugosławii i Niemiec w skokach oraz mistrzem Anglii w biegach i zjeździe. Po II wojnie światowej odnosił wiktorie także w Pucharze Tatr oraz Memoriale wspomnianych wcześniej Czecha i Marusarzówny. W 1938 został także Sportowcem Roku w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. W większości wypadków Marusarz znany jest jednak tylko (albo i aż) Czytaj dalej...
Ćwiczenia w domu ( ͡° ͜ʖ ͡°) #heheszki #sport #mirkokoksy Powered by WPeMatico Czytaj dalej...
Ćwiczenia w domu ( ͡° ͜ʖ ͡°) #heheszki #sport #mirkokoksy Powered by WPeMatico Czytaj dalej...
Cały Jordan( ͡° ͜ʖ ͡°) – Graliśmy mecz przedsezonowy, o nic. Weterani mający za sobą kilka lat w lidze nie lubią tych spotkań, wolą mecze o stawkę. A ja jestem podekscytowanym, pełnym energii pierwszoroczniakiem. Michael z kolei gra od niechcenia – opowiadał przed pięcioma laty w programie Jimmy’ego Kimmela legendarny koszykarz Pacers – Reggie Miller. Wtedy Chuck Person, który w drużynie był specjalistą od trash-talkingu (utarczek słownych i gierek psychologicznych – red.) zaczął podpuszczać Reggiego: – Uwierzysz, że to Michael Jordan? Koleś, o którym każdy mówi, który to niby ma chodzić po wodzie? Niszczysz go, Reg! Powinieneś mu przygadać! Miller połknął haczyk. – No i mówię do Michaela: Kim ty jesteś? Wielkim Michaelem Jordanem? Tak, dobrze widzisz, jest nowy chłopak na dzielni. MJ spojrzał na mnie i tylko lekko pokręcił głową. Koszykarz Pacers do przerwy uzbierał 10 punktów, a Jordan ledwie 4. Na koniec meczu młodzieniec z Indiany miał 12 „oczek”, a gwiazdor Byków 44. – Ograł mnie w drugiej połowie 40 do 2! Schodzi z boiska i rzuca do mnie: lepiej uważaj, by nigdy więcej nie zwracać się ten sposób do Czarnego Jezusa – wspominał Miller. W tym samym sezonie – w grudniu 1987 roku – Jordan i Byki zawitały do Salt Lake City na potyczkę z ekipą Utah Jazz. Podczas jednej z akcji mierzący 198 cm Jordan był kryty przez mającego 185 cm wzrostu Johna Stocktona. MJ obrócił się, wyskoczył i z łatwością zapakował piłkę do kosza. Gdy wracał truchtem do obrony, siedzący w pierwszym rzędzie właściciel Jazz Larry Miller miał krzyknąć: – Może byś tak zmierzył się z kimś równym sobie. Chwilę później Jordan rozpędził się w ataku, wzbił się w powietrze z wyso Czytaj dalej...
Cały Jordan( ͡° ͜ʖ ͡°) – Graliśmy mecz przedsezonowy, o nic. Weterani mający za sobą kilka lat w lidze nie lubią tych spotkań, wolą mecze o stawkę. A ja jestem podekscytowanym, pełnym energii pierwszoroczniakiem. Michael z kolei gra od niechcenia – opowiadał przed pięcioma laty w programie Jimmy’ego Kimmela legendarny koszykarz Pacers – Reggie Miller. Wtedy Chuck Person, który w drużynie był specjalistą od trash-talkingu (utarczek słownych i gierek psychologicznych – red.) zaczął podpuszczać Reggiego: – Uwierzysz, że to Michael Jordan? Koleś, o którym każdy mówi, który to niby ma chodzić po wodzie? Niszczysz go, Reg! Powinieneś mu przygadać! Miller połknął haczyk. – No i mówię do Michaela: Kim ty jesteś? Wielkim Michaelem Jordanem? Tak, dobrze widzisz, jest nowy chłopak na dzielni. MJ spojrzał na mnie i tylko lekko pokręcił głową. Koszykarz Pacers do przerwy uzbierał 10 punktów, a Jordan ledwie 4. Na koniec meczu młodzieniec z Indiany miał 12 „oczek”, a gwiazdor Byków 44. – Ograł mnie w drugiej połowie 40 do 2! Schodzi z boiska i rzuca do mnie: lepiej uważaj, by nigdy więcej nie zwracać się ten sposób do Czarnego Jezusa – wspominał Miller. W tym samym sezonie – w grudniu 1987 roku – Jordan i Byki zawitały do Salt Lake City na potyczkę z ekipą Utah Jazz. Podczas jednej z akcji mierzący 198 cm Jordan był kryty przez mającego 185 cm wzrostu Johna Stocktona. MJ obrócił się, wyskoczył i z łatwością zapakował piłkę do kosza. Gdy wracał truchtem do obrony, siedzący w pierwszym rzędzie właściciel Jazz Larry Miller miał krzyknąć: – Może byś tak zmierzył się z kimś równym sobie. Chwilę później Jordan rozpędził się w ataku, wzbił się w powietrze z wyso Czytaj dalej...
zawsze mam ciary przy tym intro…. tych nieprzespanych nocy oglądając kolejne mecze finałowe od ’91 do ’98 na żywo nikt mi nie zabierze(｡◕‿‿◕｡) #nba #chicago #nostalgia #90s #sport #koszykowka Powered by WPeMatico Czytaj dalej...
zawsze mam ciary przy tym intro…. tych nieprzespanych nocy oglądając kolejne mecze finałowe od ’91 do ’98 na żywo nikt mi nie zabierze(｡◕‿‿◕｡) #nba #chicago #nostalgia #90s #sport #koszykowka Powered by WPeMatico Czytaj dalej...